Ո՞ւր էիր, Աստված,
Ну и где же ты был, Бог,
Երբ խենթացավ լքված մի ողջ ժողովուրդ?
Когда душой болел покинутый народ?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Где ты был, Бог,
Երբ աղերսանքը մեր մարեց անհաղորդ?
Когда молитвы неистовые наши так и погибли в воздухе?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Где был ты, Бог,
Երբ ավերում էին չքնաղ մի երկիր?
Когда зловеще разрушались столь волшебные края?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Скажи, Боже, где ты был,
Երբ, խենթացած ցավից, աղաչում էինք - Ամեն?
Когда, ослепнув от боли дикой, взывали мы к тебе - Аминь?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Где ты был, Бог,
Երբ արդարույթյան աչքերը կապվեց?
Когда ослепли справедливости очи?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Где был ты, Боже,
Երբ շուրթերին ազգիս աղոթքը սառեց?
Когда мольба мёртвым грузом повисла на устах моего народа?
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Ну и где ты был,
Երբ փրկության կանչով երկինքը ցնցվեց?
Когда от земного крика содрогнулись небеса?
Լուռ էիր Աստված,
Молчал ты, Господь,
Երբ խաչերին գամված՝
Когда нас распяли на крестах, всё ещё отчаянно вопиющих к тебе - Аминь.
Իմ կարոտ հոգում
Не было никогда ни другой веры, ни любви, Господом моим всегда был лишь ты,
Չկար ուրիշ հավատ և սեր, դու իմ Տե՛ր,
Верил и взывал к тебе с молитвой, был я дураком самым настоящим.
Ես քեզ հավատում ու աղերսում էի, ինչպես մի անխելք.
Ну а ты, Бог, где был,
Ո՞ւր էիր, Աստված,
Когда на части рвали настолько прекрасную страну?
Երբ հոշոտում էին չքնաղ մի երկիր?
Где ты был,
Ո՞ւր էիր Աստված,
Когда вера во мне и умерла? 1
Երբ հույսերս կտրած?
Мы молились каждый божий день...
Ուժ տուր մեզ, Աստված,
Не утонуть в океане из безумствующей жизни.
Որ ալեկոծ կյանքի ծովում չկորչենք.
Подари нам лучше сил, 2
Սիրտ տուր մեզ, Աստված,
Дабы уста наши больше никогда не исказились в муках.
Որ տառապանքի շուրթերը ջնջենք.
Даруй, Господь, нашей жизни свет,
Լույս տուր մեզ, Աստված,
Чтобы во мраке этом наконец разглядели мы дорогу.
Որ խավարում այս գորշ ճամփա նշմարենք.
Дай сердцам надежду, Боже,
Հույս տուր մեզ, Աստված,
Чтобы вновь уверовали мы в тебя, обратившись к небесам иссохшими губами - Аминь.
Որ շուրթերով չորցած քեզ գտնենք նորից - Ամեն.