Текст и перевод песни Զարմանում եմ Ես исполнителя Arthur Meschian
Զարմանում եմ Ես
Поражаюсь я
Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս՝ ես կհագենամ,
Жажду свою утолю чистой ключевой водой,
Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ,
А затем, зацепившись на мгновение за настоящее, я удивлюсь.
Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց?
Как так получилось, что мир вокруг так изменился?
Ասում են՝ ամեն երազանք ու հույս նորից պղտորվեց.
Поговаривают, надежды наши опустели, а мечтам вновь не суждено сбыться.
Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից,
Удивляюсь я тысячам дверей, что были пред нами закрыты,
Զարմանում եմ ես մեզ բաժան անող հազար շերտերից,
Удивляюсь я непроницаемым покровам, отдаляющим людей друг от друга.
Զարմանում եմ ես և նորից-նորից ես չեմ հասկանում.
Поражаясь я, вновь и вновь не находя ответов.
Եվ գլուխս կախ ամբողջ իմ կյանքում ազգս եմ փնտրում.
Устремив взгляд к земле, так я и бреду всю жизнь в поиске своего народа.
Ես չեմ զարմանում նորից արթնացած բյուր ճիվաղներից,
Не удивляюсь я пробудившимся демонам,
Զարմանում եմ ես նորից համբերող իմ ժողովուրդից.
Но тело берёт дрожь от силы моего народа.
Զարմանում եմ ես և չեմ վախենում օտար թշնամուց,
Удивляюсь я и не робею пред неизвестным злом,
Խորանը երկրիս ներսից էր քանդվում և արդեն վաղուց.
Только вот уже очень давно дом мой угасает изнутри. 1
Ժանտախտի օրոք քեֆ է ընդանում մի համատարած,
Бытие наше полнится ярким празднеством, подобно пиру в чуму,
Լրբերը վերցրին իրենց երեսից դիմակն ամոթխած.
Маски стыда наконец слетели с их злобных лиц.
Կսպանվի սարում այրվող փամփուշտով չքնաղ պատանի,
В один лишь миг оборвётся жизнь измученного воина,
Դատապարտելով աճյունը սառաց մի ճոխ թաղումի.
Чьи останки отныне преданы земле всему миру напоказ.
Զարմանում եմ ես, որ նորից-նորից, գլուխը կորցրած,
Вновь и вновь теряя голову, поражаюсь я лишь тому,
Ընթանում ենք մենք անցած ուղիով արդեն բթացած.
Как бесконечно повторяем мы один и тот же скорбный путь.
Զարմանում եմ ես, որ այս աշխարհում ոչինչ չի փոխվում,
Диву даюсь я тому, что в мире этом ничего не меняется,
Անիվը սելի նորից կոտրվեց իր սիրած փոսում.
Как глупцы ломают свои повозки по одним и тем же избитым дорогам.
Զարմանում եմ ես դատարկ ու պարապ ինչ-որ հույսերից.
Удивляют меня сердца, чьи надежды отчаянно тщетны.
Զարմանում եմ ես, որ չեմ զարմանում էլ ոչ մի բանից.
Удивляюсь я и тому, что удивление мне уже чуждо.
Խուլ ու հնազանդ չարին հանձնված այս մեծ աշխարհից,
Не удивить меня даже покорно отдавшим свои жизни в руки лжи,
Եվ մարդկանց անդունդը տանող ճանապարհներից.
И тропам, что ведут нас к пропасти.